Positief nieuws? Stel dat het rapport niet over de huizenprijzen was gegaan, maar over de prijzen van melk, brood, benzine, aardgas en andere zaken die het leven duurder maken. Zou de bank die prijsstijgingen ook als positief nieuws hebben gezien? Ongetwijfeld niet, want prijsstijgingen tasten de koopkracht aan. De Europese Centrale Bank beschouwt de bestrijding van inflatie niet voor niets als haar hoofdmissie.
Er is dus wat merkwaardigs aan de hand. Als de huizenprijzen stijgen, wordt dat als gunstig beoordeeld. Als de koersen van aandelen omhoog gaan, zijn beleggers in hun sas. De prijzen van onze bezittingen mogen dus wel stijgen, maar die van de spullen in ons boodschappenmandje niet. Inflatie van vermogenstitels is goed, maar inflatie van goederen en diensten is slecht.
Huizenprijsstijgingen en aandelenkoersstijgingen zijn echter alleen maar positief voor wie al een huis en aandelen bezit. Ze zijn goed voor de ‘insiders’. Maar voor de ‘outsiders’, de starters die geen huis hebben maar er wel een willen kopen, of voor de spaarders die overwegen te gaan beleggen, zijn hoge prijzen heel ongunstig.
Gelukkig merkt de bank in hetzelfde rapport ook op dat de ‘starters de wrange vruchten van deze ontwikkeling plukken’. Duurdere huizen, hogere hypotheekrentes en leningverstrekkers die kritischer naar de financiën van de kandidaatkopers kijken. Dat is dus helemaal geen positief nieuws van het huizenfront. In zijn rapport laat de bank ook een plaatje zien waaruit blijkt dat de betaalbaarheid van woningen zich nu op het laagste niveau sinds 1978 bevindt. Het is de belangrijkste grafiek uit de hele studie. Want wat gebeurde er in 1978? Toen begonnen de huizenprijzen in Nederland te dalen en dat deden ze vijf jaar lang. Huizen kunnen dus, net als aandelen, te duur zijn en als dat zo is volgt meestal een periode van prijsaanpassing.
Een van de vraagstukken waarmee centrale banken altijd worstelen is of ze behalve de gewone inflatie ook de inflatie van vermogenstitels (onroerend goed, aandelen) moeten bestrijden. Alan Greenspan, de vorige voorzitter van de Amerikaanse Federal Reserve, sprak wel over ‘irrationele uitbundigheid’, maar liet de technologiebubbel van de late jaren negentig toch voor wat hij was. Na de bubbel volgde een meerjarige ‘bear market’.
Hem wordt ook verweten dat hij met zijn rentebeleid na 2000 de veroorzaker is geweest van de huidige huizencrisis. Die crisis ontstond omdat lenen te gemakkelijk en te goedkoop was en de huizenprijzen daardoor omhoog schoten. Tot het punt kwam dat huizen voor de ‘outsiders’ niet meer te betalen waren.
Los van de vraag of centrale banken zich ook met de prijzen van beleggingsobjecten moeten bezighouden, is het zonneklaar dat dergelijke prijzen te ver kunnen doorschieten en dat prijsstijgingen van huizen niet zomaar als ‘positief nieuws’ kunnen worden beschouwd. Eigenlijk zou iedere huizenbezitter moeten hopen dat de prijzen vanaf hier stabiliseren en zou hij een beetje prijsdaling ook niet erg moeten vinden. Want een nog grotere onbetaalbaarheid voor de buitenstaanders maakt de prijsval daarna alleen maar groter.
bron: Telegraaf.nl
Loading ...
Wat een zinloze site!!
De waarde van een woning is enerzijds een gevolg van marktomstandigheden. Anderzijds is deze een gevolg van de realisatiekosten van een woning. Het zou aardig zijn om een vergelijking te maken tussen de betaalbaarheid van een woning in relatie tot de herbouwwaarde van diezelfde woning.
Schaarste zoals die op dit moment op de woningmarkt aanwezig is, wordt voor een groot deel gereguleerd in de grondmarkt. Deze markt wordt gedomineerd door de overheid. Die bepaald immers waar gebouwd mag worden.
wat een zinloze reactie !
@Jelle de Wit(1):
niet teveel naar makelaars enzo luisteren hoor … de realisatie kosten van een woning zijn net zo’n bubble als de huizenprijzen zelf. Wat dacht je van de grondprijzen, zonder enige reden gestegen met een faktor 5 ofzo sinds 1990 terwijl het aantal inwoners een paar % hoger is.
niks ‘schaarste’ of stijgende kosten, maar pure manipulatie door projectontwikkelaars, WBV/s, lokale overheid etc.
De landbouwgrond waarvoor ik als huizenkoper nu 250-600 euro/m2 moet betalen (rond 1990 was dat hier zo’n 50 euro/m2) kost momenteel in mijn regio 4-4.50 euro/m2 (in Randstad wellicht het dubbele). De prijsstijging voor de huizenkoper slaat dus helemaal nergens op.
En van de echte bouwkosten is zeker 2/3 werkloon, wat ook een enorme bubble is (Polen inhuren voor 5 euro per uur, en de klant 60 euro per uur in rekening brengen).
1978: rente: 7%, 1980 rente: 14%, 1984 rente 7%, 1990 rente 14%. daarna is de rente alleen gedaald, maar de betaalbaarheid is dus minder geworden, ondanks de huidige lage rente. Door de Euro en Dollar crisis, zal de rente stijgen, en de betaalbaarheid dalen, er moet dus een prijsdaling plaatsvinden, om de betaalbaarheid gelijk te houden, en een hele sterke daling om de betaalbaarheid hoger te krijgen.