Terwijl de ene na de andere spaarbank reclame maakt met zijn hoge rentetarieven en ons aanzet geld te storten, wil de vakbeweging dat het spaarloon wordt gedeblokkeerd en dat we de vrijgekomen middelen gaan besteden. De economie mag immers niet inzakken. We moeten consumeren.
In de Verenigde Staten gaat het nog een stap verder.
Eerder dit jaar hebben gezinnen al een cheque in de bus gekregen, waarvan de bedoeling was dat ze er zo snel mogelijk mee naar de winkelcentra zouden gaan, en nu heeft de aankomende president Obama een plan om huishoudens nog eens $1000 toe te stoppen. We zullen en moeten doorgaan met besteden, want anders gaat het niet goed met de economie.
Het gevolg van de Amerikaanse bestedingsdrift is dat de spaarquote van gezinnen in de VS al een aantal jaren rond nul ligt. In de jaren tachtig spaarden Amerikanen nog gemiddeld 8% van hun beschikbaar inkomen. Alom wordt die spaarquote van nul gezien als het beste bewijs van de slechte staat waarin Amerika verkeert. Ze besteden daar maar raak en dat moet wel fout aflopen.
Maar voor we in Nederland met het opgeheven vingertje gaan zwaaien, is het wel goed dat mensen zich realiseren dat de spaarquote van Nederlandse gezinnen sinds 2003 ieder jaar negatief is geweest. Niet nul als in Amerika, maar negatief. In 1995 spaarden we nog 5%. Nu besteden we dus ons hele beschikbare inkomen en dan nog wat extra. We ontsparen. Maar de nationale spaarquote is toch positief?
Ja, maar dat komt voor wat betreft de gezinnen omdat er voor ons gespaard wordt, via de pensioenfondsen. Nederlanders zijn gedwongen spaarders geworden. Dankzij ons kapitaaldekkingsstelsel kunnen werknemers zich permitteren hun hele inkomen uit te geven.
In alle ontwikkelde landen zien we overigens dat spaarquotes de laatste tien jaar zijn gedaald. Of je nu Engeland of Duitsland of Japan neemt, het beeld is overal hetzelfde.
De belangrijkste reden waarom er minder gespaard wordt, is dat de rentestanden jaren achtereen gedaald zijn. Lenen werd steeds aantrekkelijker – met als gevolg sterk gestegen huizenprijzen – en sparen loonde eigenlijk niet. In Nederland werd de zorg voor de oude dag overgenomen door de pensioenfondsen en daardoor konden Nederlanders besteden, uitgaan en vakantievieren zonder zich om de dag van morgen te hoeven bekommeren.
Hoe kan de balans tussen sparen en consumeren worden hersteld? Als mensen zich zorgen maken over de toekomst gaan ze als regel meer sparen. Zie wat nu gebeurt. Het helpt daarbij als de rente hoger is dan een schamele 1 of 2%. Ook daar zien we nu verandering, want volgens de reclameboodschappen kan je spaarrente oplopen tot wel 5%! De banken hebben nu spaargeld nodig en ineens kunnen ze ons wel een behoorlijke vergoeding bieden, waar sommige eerder op internetrekeningen stiekem de rente naar vrijwel niets hadden verlaagd. Het gaat dus de goede kant op, zou je zeggen. Maar dan grijpt de vakbeweging in. Sparen? We moeten besteden! Stel je voor dat we een procent minder zouden uitgeven dan in het recordjaar 2007. Dat zou een ramp zijn! Nederlanders als de Amerikanen van Europa – dat is wat de vakbeweging eigenlijk wil.
bron: Telegraaf.nl
Loading ...
Zonder te sparen (reserves te creëren) heb je geen vet om je botten en ben zeer kwetsbaar, dat is wat nu is gebeurd met de kredietcrisis.
De fout welke de overheid heeft gemaakt is geld uit te geven waar tegenover geen activa (bezit) in de vorm van goud is gereserveerd (gespaard), de Regering van Nederland is twee beetje dom en in de Tweede Kamer Der Staten Generaal (Volksvertegenwoordiging) zitten nu niet de slimste van de klas.
Tij voor een nieuwe politieke partij waarin wijze mannen en vrouwen plaatsnemen, welke de waarde van geestelijk en materieel beter kunnen plannen, want regeren is vooruit zien!
@House Goed idee zo’n partij. Ben alleen bang dat de korte-termijn denkende kiezers toch het liefst zullen stemmen op korte-termijn belonende partijen. Er zijn helaas niet zo heel veel mensen die liever eens wat verstandiger bezig zijn. Men holt liever achter de volgende hype aan in de hoop dat die ze rijk zal maken zonder er veel voor te hoeven doen.
Zie de hype nog niet zo lang geleden waarbij opeens iedereen in de aandelen moest, terwijl de meesten geen idee hadden waar ze mee bezig waren. De massale deelname aan zaken als Tophypotheken, LegioLease, IJslandse banken maakt een mens ook niet vrolijk.